Niedziela Dobrego Pasterza
Czwarta Niedziela Wielkanocna jest obchodzona w Kościele jako Niedziela Dobrego Pasterza – dzień szczególnej modlitwy o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. Dzień ten w szczególny sposób przypomina nam o tym, że Bóg nie tylko obdarowuje nas istnieniem, ale także o tym, że każdemu z nas podpowiada optymalną drogę życia i że nieustannie troszczy się o nas, byśmy szli tą właśnie drogą.
Jezus powołując uczniów i wyznaczając im zadania powierza Boże sprawy w ludzkie ręce. Tak od dwóch tysięcy lat we wspólnocie Kościoła przez modlitwę i nałożenie rąk dokonuje się dzieło posłania oraz wyposażenia w łaskę do spełnienia zadania sprawowania Sakramentów, głoszenia Słowa Bożego i posługi Miłości. Posyłani są konkretni ludzie z konkretnymi historiami życia, cechami charakteru. Łaska Boża budująca na tak wielu różnorodnych osobowościach już w gronie Dwunastu Apostołów okazała swoją wielkość. W innych warunkach uczniowie Jezusa mogliby się wprost oskarżać, ale wezwanie i zadanie złączyło ich w jedno. Nie bez powodu te słowa padają dziś. W czwartą niedzielę wielkanocną cały Kościół modli się o powołania do szczególnej służby w Kościele. Myślimy dziś o sercach młodych ludzi, do których Jezus woła „Pójdź za Mną!”. Modlimy się o łaskę usłyszenia głosu powołania, o łaskę wielkodusznej odpowiedzi opartej na zaufaniu – skoro mnie powołujesz Panie, wiesz kim jestem, bez Ciebie dalej nie idę! Ogarniamy modlitwą tych, którzy już realizują swoje powołanie przygotowując się do Kapłaństwa czy życia zakonnego oraz dziękujemy za Kapłanów – za każdego z nich. My, Księża dziękujemy Jezusowi za nasze powołanie, ale i za naszych Braci w Kapłaństwie, którzy pełnią posługę sakramentalną wobec nas.