Każdego roku 25 maja w Diecezji Drohiczyńskiej jest dniem modlitw o świętość kapłanów. Przy tej okazji warto zadać sobie pytanie: Kim dla mnie jest kapłan? Czy dostrzegam jego pomoc w dążeniu do świętości? Czy pamiętam w modlitwie o swoim proboszczu, wikariuszu? Może warto tego dnia ofiarować udział we Mszy Świętej w ich intencji.

Może warto podjąć zobowiązanie do dłuższej modlitwy za nich, czy za innych. Możliwości jest wiele trzeba tylko chcieć.
Założycielka Żywego Różańca, sługa Boża Paulina Jaricot (1799 – 1862) oprócz ofiarowanej ciągłej modlitwy, z wielkim szacunkiem wypowiadała się o kapłanach: „Kapłani Jezusa Chrystusa, przyjmijcie wyrazy mojego najgłębszego szacunku: jesteście wybrani spośród ludzi, by dokonywać cudów nieskończonej miłości. Jakże nie wołać z dziękczynieniem, widząc waszą niezmierną godność! Jesteście prawdziwie królami i kapłanami, gdyż rozporządzacie koronami nieba dla nas na mocy władzy, jakiej udzieliła wam godna uwielbienia Ofiara, która wciąż dokonuje się w waszych rękach”. Inny przykład wielkiego szacunku i ofiary w intencji kapłanów to Margaret O’Donnell. Urodzona w 1933 r. w pobożnej rodzinie Margaret, w wieku 18 lat zachorowała na ciężką chorobę Hainego-Medina i mimo wielkich starań, w krótkim czasie została tak sparaliżowana, że mogła poruszać jedynie głową, więc resztę życia spędziła przykuta do łóżka. Margaret szybko zrozumiała, że ta choroba jest jej życiowym powołaniem.  Ofiarowała więc swe cierpienia, modląc się szczególnie w intencji parafii i kapłanów. Jej „sława” stawała się coraz większa. Systematycznie wzrastała ilość osób, które prosiły ją o modlitwę. Margaret odkryła swój charyzmat – modlitwę za kapłanów. Za nich chętnie się modliła i za nich też ofiarowywała swoje cierpienia. Przychodzącym w odwiedziny, pomimo cierpienia, okazywała wiele serdeczności i ciepła. Lubiła także obdarowywać ich kwiatami, zwłaszcza margaretkami. Wkrótce zaczęło odwiedzać ją coraz więcej księży. Jej życie przepełniała modlitwa ofiarowana za kapłanów. Zmarła w wieku 45 lat, w Wielki Piątek 1978 roku. Do dziś pozostaje przykładem niezwykłej miłości do Boga i Kościoła.
Życie i modlitwa niepełnosprawnej Margaret O’Donnell stało się inspiracją dla powstania ruchu osób modlących się za kapłanów. To właśnie od jej imienia, które jest zarazem nazwą kwiatu, apostolat przyjął swą nazwę. Apostolat Margaretka został założony w Kanadzie 1 sierpnia 1981 roku przez panią profesor Louise Ward, za aprobatą miejscowego biskupa. Od samego początku jego patronką została Najświętsza Maryja Panna Matka Kościoła. Apostolat Margaretka, jak twierdzi założycielka, jest „duchową adopcją kapłana w modlitwie”. Jako logo ruchu wybrana została margaretka czyli polny kwiat. Ilustruje on zaangażowanie w modlitwę i posiada głęboką symbolikę. Margaretka jest zakorzeniona w glebie Kościoła i odżywiona życiem Ducha Świętego. Siedem płatków kwiatu reprezentuje siedem osób, które zobowiązują się do modlitwy za konkretnego kapłana, każda z osób w jednym z siedmiu dni tygodnia. Centrum kwiatu to kapłan.
Obecnie Apostolat Margaretka, za zgodą diecezjalnych ordynariuszy istnieje w wielu krajach świata. W Kanadzie jest uważany przez biskupów, za jeden z dziesięciu głównych ruchów w Kościele.
Do rozwoju tego ruchu przyczynili się franciszkanie z medjugorskiej parafii. Louise Ward zapoznała z ideą ówczesnego proboszcza o. Jozo Zovko zakładając dla niego Margaretkę, czyli gromadząc wokół niego siedem modlących się w jego intencji osób. To o. Jozo w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju tego dzieła. Podczas konferencji, wygłaszanych do pielgrzymów tam przybywających, zachęcał do zakładania Margaretek za swoich kapłanów.
W Polsce pierwsze Margaretki powstały już w 1998 roku jako oddolna inicjatywa osób świeckich. Do ich liczebnego wzrostu przyczynił się także ogłoszony w 2009 roku przez papieża Benedykta XVI rok kapłański.
Ze względu na wzrastającą liczbę zaangażowanych osób i chęć wspólnotowej modlitwy za kapłanów, rozpoczęto organizowanie spotkań i pielgrzymek w różnych miejscach w Polsce. W kwietniu 2016 roku na 372 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,  powołano Opiekuna Krajowego Apostolatu Modlitwy za Kapłanów „Margaretka”. Został nim ks. Bogusław Nagel z Archidiecezji Krakowskiej. Powstało też wiele stron internetowych, które propagują ideę modlitwy w Margaretkach.
Jest to piękna idea, gdyż zapewnia systematyczność modlitwy za wybranego kapłana. Ponadto istnieje dowolność w przyjmowaniu modlitw przez różne Margaretki. Szanując wytworzoną przez lata praktykę, proponowana jest modlitwa „O Jezu Boski Pasterzu…” oraz dowolna tajemnica Różańca lub Koronka Pokoju albo Koronka do Miłosierdzia Bożego czy inna modlitwa wybrana przez grupę.
Na  założenie Margaretki dobry jest każdy dzień. Osoby tworzące Margaretkę winne skontaktować się z kapłanem i wspólnie ustalić formę jej wręczenia. Jednak przyjęciu Margaretki warto nadać uroczystą formę, ponieważ wydarzenie to integruje i mobilizuje grupę do gorliwej modlitwy, jest też świadectwem dla innych osób. Jeśli to możliwe, grupa siedmiu osób uczestniczy we Mszy świętej i po kazaniu lub Komunii św., w wolności serca i w stanie łaski uświęcającej, składa przyrzeczenie. Można posłużyć się formą: Jako członek Apostolatu Margaretka, przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie, uroczyście przyrzekam modlić się w intencji ks. (imię), w wybranym dniu tygodnia do końca jego życia. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny, Maryjo Matko Kościoła i wszyscy święci. Amen.
Należy zaznaczyć, że ta sama osoba może należeć do kilku Margaretek, ale do jednej  dziennie. Wraz ze śmiercią księdza rozpada się Margaretka. Według Louise Ward jest podobnie jak w przyrodzie, gdy znika serce kwiatu, płatki spadają na ziemię i nie ma już Margaretki. Jeśli ktoś pragnie dalej się modlić, to bardzo dobrze, jednak czyni to  na zasadzie dobrowolności. Jeżeli ktoś umiera wcześniej niż dany kapłan, to nie ma obowiązku zastępowania go inną osobą, wierzymy przecież w tajemnicę świętych obcowania, jednakże można to uczynić.
W naszej diecezji, Apostolat jest zaliczany do Wspólnot Maryjnych. Z zebranych informacji wynika, że pierwsze Margaretki powstały w 2002 roku; w Węgrowie i  w Sadownem. Łącznie w  diecezji powstało ponad 600 Margaretek, w tym część została ofiarowana misjonarzom czy księżom prowadzącym rekolekcje lub misje z poza diecezji. Są jeszcze księża, którym te „duchowe kwiatki” nie zostały wręczone, gdyż nie w każdej parafii taki ruch istnieje. W wielu parafiach, osoby należące do Apostolatu, oprócz modlitwy w intencji kapłanów,  zamawiają również Msze św.
Wielu członków podejmujących tę formę „duchowej adopcji kapłana” uczestniczy w Ogólnopolskich Pielgrzymkach Apostolatu Margaretka, które organizowane są w drugą sobotę miesiąca października w Łagiewnikach lub w kwietniu w Niepokalanowie.
Także i u nas, w Katedrze w Drohiczynie, w latach 2018 i 2019 został zorganizowany Diecezjalny Dzień Skupienia dla członków Apostolatu.
Na koniec zacytuję prośbę Maryi z objawień w Medjugorie (2.01.2013); „Dzieci moje, módlcie się za pasterzy. Niech wasze usta będą zamknięte na każdy osąd, bo, nie zapominajcie, mój Syn ich wybrał i tylko On ma prawo sądzić”.

opr. RP