Teologia sakramentu

Ochrzczeni przechodzą dalszy etap chrześcijańskiego wtajemniczenia przez sakrament bierzmowania. W nim otrzymują Ducha Świętego, który w dzień Pięćdziesiątnicy został zesłany przez Pana na Apostołów. Przez obrzęd wkładania rąk przekazują dar Ducha Świętego nowo ochrzczonym.
Sakrament ten nazywa się bierzmowaniem (confirmatio), ponieważ utwierdza chrzest i umacnia łaskę chrzcielną.
Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie świętym krzyżmem (olejem zmieszanym z balsamem, poświęconym przez biskupa), którego dokonuje się wraz z nałożeniem ręki i przez słowa sakramentalne, właściwe temu obrzędowi. Takie namaszczenie dokonuje się na czole ochrzczonego ze słowami: „N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.
Skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jak to, które zostało udzielone w dniu Pięćdziesiątnicy. Wyciska ono w duszy niezatarte znamię charakter, przynosi wzrost łaski chrzcielnej: zakorzenia głębiej w synostwie Bożym, ściślej jednoczy nas z Chrystusem i Jego Kościołem; pomnaża w nas dary Ducha Świętego; udziela specjalnej mocy do wyznawania wiary chrześcijańskiej.
Sakrament bierzmowania może otrzymać, tylko jeden raz, ochrzczony będący w stanie łaski.